Nel Partíu Sierra

Qué llonxe ta a!!á acu!!ó,

seique ta mui bien al norte,

per onde’l vecín coló,

ensin pagar nengún porte.

Pel camín que va a la braña,

pela vera'l ríu Xunqueras,

onde la nublina españa

ya abellugan sacaveras.

Per onde esbarian nel xelu,

los tarucos las madreñas,

per au cayera’l mio güelu,

esguilando pelas peñas.

Onde s’esfrez col iviernu

y afalaga en primavera,

onde’l silenciu ye eternu,

ya esnálase na túa vera.

Eiquí llueven las estrellas,

cuando la nuoite ta rala,

de la que trancan las pellas,

ya ta folgando la pala.

A lo cimero’l cumal,

voi glayar la mio tristura,

seya pa bien o pa mal

ya escaecer la gafura.

Asina nel paraísu,

voi refugar toa guerra,

anque nun me faigan visu,

llantáu nel Partíu Sierra.