viernes, 7 de octubre de 2016

Con esi mandilín

 
Con esi mandilín, nena,
ya esa saya de crespón,
los mozos son alma en pena
dende Cangas fasta Ounón.
 
En Casares nun me caso
con nenguna casadera,
que teo dormío al raso,
sa!!ando una cebou!!era.
 
Casé cola pendeixona,
porque me caía la baba,
anda feita una bribona,
nin se peina nin se !!ava.
 
Dite un beisu nel foucicu,
tu m’emburriasti p’atrás,
marchate col Pataricu
qu’a min nun me vas ver más.
 
Esbarié pal ríu Narcea,
somourguiara al mesmu fongu,
m’agabitóu la más fea,
remaneciera en Tubongu.
 
Seique fora una comedia
al nun !!evar inalámbricu,
nun m’aida multimedia,
soi como un paisanu’l Cámbricu.
 
Comiera figos en Courias,
pegóu la cólica en Cangas,
cisqué ensin querer de fourias
a una pareya pendangas.
 
Dibas col mandilín pintu
ya esi dengue derrangón,
nun pudi afloxar el cintu
nin na campa El Regueirón.


 
 



No hay comentarios:

Publicar un comentario