martes, 8 de agosto de 2017

Xentu


     Aínda toi viendo a Paquín, el nenu de Rosariu de Casa’l Guarda, glayando al altu la lleva: ¡Ah ma, ah ma…, saliérame Xentu!, ¡mira que guapu!, al tiempu que-y amosaba a la súa ma'l cromu del estremu qu’andaba endolcáu na chicolatina de “La Cibeles”. Sí, seique pasóu más de mediu sieglu d’aque!!a ya entá m’alcuerdo como si fuera güei. El fíu de Rosariu tamién s’alcuerda de min: díxolu de la que me dexara aparcar delantre la súa casa fairá tres años, cuando baxáramos al Sacramentu a San Fliz. Agora ye abogáu ya tuviera un bon pedazu falando col miou fíu, Alvarín, que tamién lu ye. Ya’l miou fíu, anguaño, bien podría ser el pá d’aquel guah.e d’entós ya la vida anecia en dexame ablucáu; sicasí, contentu de qu’entovía me reconozan per esa querida faza. Mentanto, nun estoriu arrequexáu de la mia casa, Xentu se caltién sonriente porque yo tamién coleicioné los cromos d’aquel álbum ya en resultancia me farté de chicolate “La Cibeles”.

No hay comentarios:

Publicar un comentario